ЗАВЕШТАЊЕ
На Косову ливада зелена
Земља црна крвљу натопљена,
Божурови, подигли су главе
На Видовдан јунаштво да славе.
Нема тамо данас оклопника,
Ал је земљи историја тешка.
Памти небо, памти Грачаница
Сва та храбра од јунака лица.
Памти трава што изнова ниче,
Памти зора што изнова свиће.
Цар Лазар је дао завештање
Да се слави оно испаштање.
Видовдан је видео страдање
Остало је српско Јеванђеље,
Остала нам вера у истину,
Храброст, наду и правду небеску.
Ко је вера, а ко је невера,
Било тада, остало и данас.
Срби знају да памте јунаке
Остало нам од цара Лазара.
Дао главу за небеску славу,
Ал то није пораз већ победа,
Јер се душа тада испуштена
У том трену ваздигла до неба.
А уз њега још безброј јунака,
Витезова, синова, очева…
Југ Богдана, девет Југовића
И храброга Милош Обилића.
Са неба нам Лазар поручује:
Видовдан је дан српске победе!
Завештање он нама оставља,
Овакав се дан не заборавља!
© Љиљана Тамбурић